YENİArtık Haberler yazılarını dinleyebilirsiniz!
İlk cesur Amerikalılar, Bağımsızlık Savaşı’nda özgürlüklerini talep etmek için silaha sarıldığından beri, gururlu askeri geleneğimiz ulusumuzu ayakta tuttu ve bizi güvende tuttu. Bugün, bazı rivayetlere göre, bu gelenek yok olma tehlikesiyle karşı karşıya.
En gürültülü alarm zillerinden bazıları bizzat silahlı kuvvetlerden geliyor. Wall Street Journal, çoğu şubenin bu yıl işe alım hedeflerini önemli farklarla – Ordu için 15.000, Donanma için 10.000 ve Hava Kuvvetleri için 3.000 – kaçırmayı beklediğini bildirdi. Deniz Piyadeleri kotasını doldurma yolunda ilerliyor, ancak Deniz Kuvvetleri yetkilileri hala “zorlu” bir işe alma ortamı tanımlıyor.
Bunun neden olabileceğine dair pek çok teori var, ancak Pentagon’a göre “temel zorluk”, “orduya aşina olmama”. Başka bir deyişle, gençler olumlu rol modellere veya hizmet etmiş topluluk üyelerine maruz kalmıyor ve bu nedenle hizmeti tamamen yabancı olarak görüyor. Aslında, yalnızca %8’i askeri üyelerin “benimle pek çok ortak yönü paylaştığına” inanıyor.
Savunma Bakanı Lloyd Austin, yeni askerlere askeri görev yemini ettiriyor. (Fox Haber)
Bu noktaya kadar, gençleri ebeveynlerden başlayarak hizmet etmiş diğerlerine maruz bırakarak askeri geleneğimizin nesilden nesile aktarılacağına güvenebildik. 1995’te, tüm ABD nüfusunun yaklaşık %40’ının hizmet eden bir ebeveyni vardı. Asker ailelerinde büyümüş, babaları askerlik yapmış iki kişi olarak biz o yüzde 40’ı temsil ediyoruz. Ancak bugün bu oran yüzde 13’e düştü.
ASKERİYE ALIM KRİZİMİZ BUGÜNÜN GENÇ YETİŞKİNLERİNİ BU HAYAT DEĞİŞTİRİCİ FIRSATLARDAN KAYBEDİYOR
Bu arada, gençler ayrıca daha genel olarak gaziler topluluğuna daha az maruz kalmaktadır. 1995 yılında gazi nüfusu 27 milyon iken bugün 17 milyonun altına düşmüştür. Gaziler sadece aile içinde kaybolmuyorlar, genel olarak topluluklarımızdan da kayboluyorlar.
İkimiz de askerlik yapan babaların çocuğu olarak dünyaya geldik. Bir hizmet ömrüne maruz kalmanın kendi karar vermemizi nasıl etkilediğini gördük. Birimiz kariyerli bir Denizci olmaya devam edecek ve diğerimiz nihayetinde kamu hizmeti hayatını seçen bir sivil olarak kalacaktı. Bu tarihi bizimle paylaşan Amerikalıların sayısının giderek azalması bizim için kayıp değil.
Bir veya iki nesil önce gençler, akraba olmasalar bile gazilerle çevrili olarak büyüdüler. Hizmet veren bir öğretmenleri veya koçları olabilir veya bu, aile doktoru veya yerel bir mağazanın sahibi olabilir.
Gaziler doğal olarak topluluklarının daha büyük bir parçasıydı, çünkü etrafta onlardan daha fazla vardı. Bu şekilde, onur ve özverilik değerlerini telkin edebildiler ve gelecek nesle hizmet etmeleri için ilham verebildiler.
Ancak bu giderek daha az yaygın hale geldikçe, asker üyeleriyle ortak bir şeyleri olduğunu hisseden Amerikalı gençlerin yüzdesinin neden sadece tek haneli olduğunu merak etmek zor.
ASKERİN ASKER ALMA KRİZİNİ ÇÖZMEK İÇİN YAPAY ZEKA KULLANIN
Ve bir gaziye maruz kalmanın kendine hizmet etme isteği olasılığını önemli ölçüde etkilediğini biliyoruz. Aslında, bugün ABD Ordusu askerlerinin yaklaşık %80’inin ülkenin üniformasını giyen bir akrabası var. Bu nedenle, giderek daha az sayıda Amerikalının hizmet etmiş bir ebeveyni varken, hizmette olan bir aile üyesi olanların kendilerinin hizmet etmeyi düşünmesi çok daha olasıdır.
Bu, bu yolu seçmiş olan olumlu rol modellere maruz kalmakla başlar. Önderlik ettiğimiz gibi kıdemli hizmet kuruluşları, ülke genelindeki gençlere pozitif gazi rol modellerinin faydasını sağlamak için çalışıyor.
Travis Manion Vakfı’nın en önemli girişimlerinden biri, gazileri ülkemizin gençleriyle buluşturmak, onlara güçleriyle nasıl liderlik edeceklerini ve topluluklarını olumlu yönde nasıl etkileyeceklerini göstermektir. Bu mesajla yarım milyondan fazla gence ulaştık.
Bir ülke olarak, gazilerin etraflarındakilere ilham vermek için her zaman hazır bulunduğu türden bir topluluğu yeniden inşa etmeliyiz. Ortak yetiştirilme tarzımızın bize öğrettiği ve daha sonra yetişkin deneyiminin doğruladığı şey, askerlerimizin yaptığı katkıların hem ulusal savunma bağlamında hem de dışında ulusumuzun başarısı için kritik öneme sahip olduğudur.
GÖRÜŞ BÜLTENİNE ULAŞMAK İÇİN TIKLAYINIZ
Ve bu günlerde istatistiksel olarak daha az gazi olsa da, topluluklarına sunmaları gereken hizmete her zamankinden daha fazla ihtiyaç var. Bu nedenle, Pentagon’un işaret ettiği “temel zorluğu” ele almak için onları topluluk üyeleriyle – ve özellikle gençlerle – bağlantı kurmak çok önemlidir.
Ve bu ulusal çabaya yalnızca askere alma gözüyle yaklaşmamıza gerek yok. Bunun yerine amaç, genç yetişkinleri karakterli bir yaşama ve daha genel olarak yurttaş katılımına açmaktır.
Hepimiz, kendimizden daha büyük bir şeyin parçası olmak için doğuştan gelen bir insan arzusunu paylaşıyoruz ve askeri topluluk, bu arzunun nasıl yerine getirileceğinin mükemmel bir temsilidir. Gazilerimizin öğrettiği ve örnek aldığı değerler – hizmet, fedakarlık, liderlik ve cesaret gibi – başkalarına birçok farklı şekilde toplumlarına ve ülkelerine yardım etmeleri için ilham verebilir.
HABERLER SUNULDU
Hepimize çok şey katmış bir ülkeye geri verme kültürünü eski haline getirerek ve gençleri hizmet yaşamına maruz bırakarak -hangi şekilde olursa olsun- sadece organik olarak işe alımda iyileşmeler görmeyeceğiz. Ayrıca diğer hizmet odaklı kariyerlerin büyümesini ve yetki yerine özverili hizmete meyilli bir genç nesil göreceğiz.
Veriler, askere alma krizinin iyileşmediğini, daha da kötüleştiğini doğruluyor. Harekete geçmeye hazır değilsek hiçbir şeyin değişmesini beklememeliyiz. Güçlü gazi rol modellerini yerel gençlerle birleştirmenin güçlü eylemi, hem üniformalı hem de dışarıda bir özveri ve hizmet kültürünü yeniden canlandırmak için ülkemizin tam da ihtiyaç duyduğu şey olabilir.
RYAN MANION’DAN DAHA FAZLA OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Ryan Manion, erkek kardeşini savaşta ve annesini kanserden kaybetmiştir ve emekli bir denizcinin kızıdır. Manion, ülkenin önde gelen kıdemli hizmet kuruluşlarından biri olan Travis Manion Vakfı’nın başkanıdır. Manion, gazileri ve düşmüş kahramanların ailelerini gelecek nesillere değişmeleri için ilham vermek üzere güçlendirmek için çalışıyor.
General Joseph F. Dunford Jr. emekli bir ABD Deniz Piyadeleri dört yıldızlı generalidir ve Genelkurmay Başkanlığı’nın 19. başkanıydı.
İlk cesur Amerikalılar, Bağımsızlık Savaşı’nda özgürlüklerini talep etmek için silaha sarıldığından beri, gururlu askeri geleneğimiz ulusumuzu ayakta tuttu ve bizi güvende tuttu. Bugün, bazı rivayetlere göre, bu gelenek yok olma tehlikesiyle karşı karşıya.
En gürültülü alarm zillerinden bazıları bizzat silahlı kuvvetlerden geliyor. Wall Street Journal, çoğu şubenin bu yıl işe alım hedeflerini önemli farklarla – Ordu için 15.000, Donanma için 10.000 ve Hava Kuvvetleri için 3.000 – kaçırmayı beklediğini bildirdi. Deniz Piyadeleri kotasını doldurma yolunda ilerliyor, ancak Deniz Kuvvetleri yetkilileri hala “zorlu” bir işe alma ortamı tanımlıyor.
Bunun neden olabileceğine dair pek çok teori var, ancak Pentagon’a göre “temel zorluk”, “orduya aşina olmama”. Başka bir deyişle, gençler olumlu rol modellere veya hizmet etmiş topluluk üyelerine maruz kalmıyor ve bu nedenle hizmeti tamamen yabancı olarak görüyor. Aslında, yalnızca %8’i askeri üyelerin “benimle pek çok ortak yönü paylaştığına” inanıyor.
Savunma Bakanı Lloyd Austin, yeni askerlere askeri görev yemini ettiriyor. (Fox Haber)
Bu noktaya kadar, gençleri ebeveynlerden başlayarak hizmet etmiş diğerlerine maruz bırakarak askeri geleneğimizin nesilden nesile aktarılacağına güvenebildik. 1995’te, tüm ABD nüfusunun yaklaşık %40’ının hizmet eden bir ebeveyni vardı. Asker ailelerinde büyümüş, babaları askerlik yapmış iki kişi olarak biz o yüzde 40’ı temsil ediyoruz. Ancak bugün bu oran yüzde 13’e düştü.
ASKERİYE ALIM KRİZİMİZ BUGÜNÜN GENÇ YETİŞKİNLERİNİ BU HAYAT DEĞİŞTİRİCİ FIRSATLARDAN KAYBEDİYOR
Bu arada, gençler ayrıca daha genel olarak gaziler topluluğuna daha az maruz kalmaktadır. 1995 yılında gazi nüfusu 27 milyon iken bugün 17 milyonun altına düşmüştür. Gaziler sadece aile içinde kaybolmuyorlar, genel olarak topluluklarımızdan da kayboluyorlar.
İkimiz de askerlik yapan babaların çocuğu olarak dünyaya geldik. Bir hizmet ömrüne maruz kalmanın kendi karar vermemizi nasıl etkilediğini gördük. Birimiz kariyerli bir Denizci olmaya devam edecek ve diğerimiz nihayetinde kamu hizmeti hayatını seçen bir sivil olarak kalacaktı. Bu tarihi bizimle paylaşan Amerikalıların sayısının giderek azalması bizim için kayıp değil.
Bir veya iki nesil önce gençler, akraba olmasalar bile gazilerle çevrili olarak büyüdüler. Hizmet veren bir öğretmenleri veya koçları olabilir veya bu, aile doktoru veya yerel bir mağazanın sahibi olabilir.
Gaziler doğal olarak topluluklarının daha büyük bir parçasıydı, çünkü etrafta onlardan daha fazla vardı. Bu şekilde, onur ve özverilik değerlerini telkin edebildiler ve gelecek nesle hizmet etmeleri için ilham verebildiler.
Ancak bu giderek daha az yaygın hale geldikçe, asker üyeleriyle ortak bir şeyleri olduğunu hisseden Amerikalı gençlerin yüzdesinin neden sadece tek haneli olduğunu merak etmek zor.
ASKERİN ASKER ALMA KRİZİNİ ÇÖZMEK İÇİN YAPAY ZEKA KULLANIN
Ve bir gaziye maruz kalmanın kendine hizmet etme isteği olasılığını önemli ölçüde etkilediğini biliyoruz. Aslında, bugün ABD Ordusu askerlerinin yaklaşık %80’inin ülkenin üniformasını giyen bir akrabası var. Bu nedenle, giderek daha az sayıda Amerikalının hizmet etmiş bir ebeveyni varken, hizmette olan bir aile üyesi olanların kendilerinin hizmet etmeyi düşünmesi çok daha olasıdır.
Bu, bu yolu seçmiş olan olumlu rol modellere maruz kalmakla başlar. Önderlik ettiğimiz gibi kıdemli hizmet kuruluşları, ülke genelindeki gençlere pozitif gazi rol modellerinin faydasını sağlamak için çalışıyor.
Travis Manion Vakfı’nın en önemli girişimlerinden biri, gazileri ülkemizin gençleriyle buluşturmak, onlara güçleriyle nasıl liderlik edeceklerini ve topluluklarını olumlu yönde nasıl etkileyeceklerini göstermektir. Bu mesajla yarım milyondan fazla gence ulaştık.
Bir ülke olarak, gazilerin etraflarındakilere ilham vermek için her zaman hazır bulunduğu türden bir topluluğu yeniden inşa etmeliyiz. Ortak yetiştirilme tarzımızın bize öğrettiği ve daha sonra yetişkin deneyiminin doğruladığı şey, askerlerimizin yaptığı katkıların hem ulusal savunma bağlamında hem de dışında ulusumuzun başarısı için kritik öneme sahip olduğudur.
GÖRÜŞ BÜLTENİNE ULAŞMAK İÇİN TIKLAYINIZ
Ve bu günlerde istatistiksel olarak daha az gazi olsa da, topluluklarına sunmaları gereken hizmete her zamankinden daha fazla ihtiyaç var. Bu nedenle, Pentagon’un işaret ettiği “temel zorluğu” ele almak için onları topluluk üyeleriyle – ve özellikle gençlerle – bağlantı kurmak çok önemlidir.
Ve bu ulusal çabaya yalnızca askere alma gözüyle yaklaşmamıza gerek yok. Bunun yerine amaç, genç yetişkinleri karakterli bir yaşama ve daha genel olarak yurttaş katılımına açmaktır.
Hepimiz, kendimizden daha büyük bir şeyin parçası olmak için doğuştan gelen bir insan arzusunu paylaşıyoruz ve askeri topluluk, bu arzunun nasıl yerine getirileceğinin mükemmel bir temsilidir. Gazilerimizin öğrettiği ve örnek aldığı değerler – hizmet, fedakarlık, liderlik ve cesaret gibi – başkalarına birçok farklı şekilde toplumlarına ve ülkelerine yardım etmeleri için ilham verebilir.
HABERLER SUNULDU
Hepimize çok şey katmış bir ülkeye geri verme kültürünü eski haline getirerek ve gençleri hizmet yaşamına maruz bırakarak -hangi şekilde olursa olsun- sadece organik olarak işe alımda iyileşmeler görmeyeceğiz. Ayrıca diğer hizmet odaklı kariyerlerin büyümesini ve yetki yerine özverili hizmete meyilli bir genç nesil göreceğiz.
Veriler, askere alma krizinin iyileşmediğini, daha da kötüleştiğini doğruluyor. Harekete geçmeye hazır değilsek hiçbir şeyin değişmesini beklememeliyiz. Güçlü gazi rol modellerini yerel gençlerle birleştirmenin güçlü eylemi, hem üniformalı hem de dışarıda bir özveri ve hizmet kültürünü yeniden canlandırmak için ülkemizin tam da ihtiyaç duyduğu şey olabilir.
RYAN MANION’DAN DAHA FAZLA OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Ryan Manion, erkek kardeşini savaşta ve annesini kanserden kaybetmiştir ve emekli bir denizcinin kızıdır. Manion, ülkenin önde gelen kıdemli hizmet kuruluşlarından biri olan Travis Manion Vakfı’nın başkanıdır. Manion, gazileri ve düşmüş kahramanların ailelerini gelecek nesillere değişmeleri için ilham vermek üzere güçlendirmek için çalışıyor.
General Joseph F. Dunford Jr. emekli bir ABD Deniz Piyadeleri dört yıldızlı generalidir ve Genelkurmay Başkanlığı’nın 19. başkanıydı.