YENİArtık Haberler yazılarını dinleyebilirsiniz!
İkinci Dünya Savaşı 1945’te sona erdi. Geçtiğimiz altı yıl boyunca dünya nefretle paramparça olmuştu. Artık yeniden inşanın küresel ölçekte başlamasının zamanı gelmişti.
Ancak binaların ve yolların yeniden inşası yeterli değildi. Ülkeler ve vatandaşları arasında derinden kırılan ilişkilerin de yeniden inşa edilmesi gerekiyordu.
1946’da, Arkansaslı ABD Senatörü J. William Fulbright, “Amerika Birleşik Devletleri halkı ile diğer ülkelerin halkları arasında karşılıklı anlayışı artırmak ve dostane ve barışçıl ilişkileri desteklemek için” bir program oluşturulması amacıyla Kongre’de yasanın geçmesine yardımcı oldu.
Fayetteville’deki Arkansas Üniversitesi kampüsündeki J. William Fulbright heykeli. (Lance King/Fotoğrafları Getty Images aracılığıyla Tekrar Oynat)
Fulbright Programı, artık bilindiği gibi, o zamandan beri ABD hükümetinin amiral gemisi uluslararası akademik değişim programı haline geldi ve genellikle iki partiden de güçlü destek alan nadir bir girişim oldu.
TRUMP, BIDEN VE AŞINDIRICI PARTISANLIK KÜLTÜRÜ
Avrupa’nın kalbinde, karayla çevrili küçük bir ülke olan Lüksemburg Büyük Dükalığı’nın eski bir Fulbright burslusu olarak, programın gücünden ve benzersiz misyonundan ilk elden bahsedebilirim. Önyargılı fikirlerime meydan okundu ve çoğu zaman yanlış oldu. Benimle Lüksemburglular arasında aşılamaz olduğunu düşündüğüm kişisel farklılıklar yalnızca küçük aksaklıklardan ibaretti. Deneyimlerimin sonunda güvene dayalı ömür boyu ilişkiler kurdum.
Eve döndüğümde Avrupalı arkadaşlarımdan öğrendiklerimi paylaşmak için sabırsızlanıyordum. Bu deneyim aynı zamanda Amerikalı olmaktan duyduğum gururu da teyit etmişti.
Neredeyse on yıl sonra, Amerikalı olmaktan hala son derece gurur duyuyorum, ancak bugün Amerika’nın belki de her zamankinden daha fazla bölünmüş olduğu ve ülkemize duyulan gururun azaldığı bir sır değil. Yakın zamanda yapılan bir Gallup anketinde yanıt verenlerin yalnızca %39’u Amerikalı olmaktan son derece gurur duyuyordu. Aynı ankette, yalnızca 18-34 yaş grubundakilerin verileri analiz edildiğinde yanıt verenlerin yalnızca %18’i Amerikalı olmaktan son derece gurur duyuyordu. Üstelik ülkenin yarısından azı Amerika’nın en iyi günlerinin bizi beklediğine inanıyor.
Ancak ben bu verileri bir fırsat olarak görmeyi seçiyorum; siz de öyle yapmalısınız.
Sorunun özünde bizim bunu yapmamamız var. tamamen Tüm Amerikalı kardeşlerimizin deneyimlerini anlıyoruz. Dolayısıyla ilişkilerimiz bozuldu ve güven kalmadı. Peki bunun nedeni nedir ve bunu nasıl çözebiliriz?
WOKEİZM YÖNETİMİNE DEVAM EDERSE AMERİKA ORDUSU VE ÜLKEMİZ HAYATTA KALMAZ
Çok basit; Amerikalı kardeşlerimizin hayatlarını, bizi rahat ettiren şeyler dışında rutin olarak deneyimlemiyoruz ve bunlarla ilgilenmiyoruz. Bir ankete göre katılımcıların %11’i doğdukları eyaletin dışına hiç seyahat etmemiş, %54’ü ise 10 veya daha az eyaleti ziyaret etmişti.
New York City’deki Amerikalıların karşılaştığı zorluklar ve sorunlar, Huntsville, Alabama’yı evi olarak gören Amerikalılardan çok farklı. San Francisco, California sakinlerinin çoğu, Arthur, Kuzey Dakota’da hiçbir zaman uzun bir süre yaşamamıştır ve bunun tersi de geçerlidir.
Bizimkinin bu kadar “karşıt” bir bölgesinde yaşamanın nasıl bir şey olduğunu hiç deneyimlemediğimiz veya deneyimleyen birini tanımadığımız için, çoğu zaman “ötekini” yanlış bilgilendirilmiş, “bizi ele geçirmek için dışarı çıkmış” olarak etiketlemek için zihinsel kısayollar kullanırız ve – bazen – kötülük.
Bu sonuca şaşırmamamız gerekiyor. Sistem, inançlarımızı doğrulayan yankı odalarıyla, aldığı sonuçları elde etmek için mükemmel bir şekilde tasarlanmıştır. Ama bir çözüm var.
Prestij açısından Fulbright Programına benzeyen ancak lise veya üniversite mezuniyetinden sonra vatandaşlar arasında kısa vadeli, gerçek dünyadaki iş değişimlerine odaklanan yurt içi bir değişim programı, bu zararlı döngüden kurtulmamıza yardımcı olabilir.
FOX HABERİN DİĞER GÖRÜŞLERİ İÇİN TIKLAYIN
Programın oluşturulması, ülke olarak karşı karşıya kaldığımız bölünme zorluklarını bir gecede çözmeyecek olsa da, iyileşme sürecini başlatacak ve hepimize, bizi ayırmaktan çok bir araya getirdiğini hatırlatacaktır. Fulbright Programına benzer şekilde, katılmakla ilgilenen herkes bunu yapamayacaktır. Ancak katılmak üzere seçilenler evlerine dönecek ve öğrendiklerini aileleri, arkadaşları ve toplumla paylaşacaklar. Karşılıklı anlayış geliştireceğiz ve Amerikalı olmanın ne demek olduğunu hatırlamaya başlayacağız.
Pek çok kişi bu büyüklük ve kapsamdaki bir programın önemli miktarda ek federal vergi doları gerektireceğini düşünse de durum böyle olmayacaktır. Katılmak üzere seçilen Amerikalılar sonunda tam zamanlı çalışacak, yerel ekonomilere katkıda bulunacak ve maaşlarını doğrudan işletmelerden alacak.
Programın gerekli idari yükü ve yeniden yerleştirme ücretleri, hâlihazırda tahsis edilmiş olan ekonomik kalkınma fonlarının devlet düzeyinde yeniden yönlendirilmesi yoluyla veya Amerikan Rüyası’nı yaşamış çeşitli girişimciler ve onların şirketleri ile kamu-özel sektör ortaklıkları yoluyla finanse edilebilir.
FOX HABER UYGULAMASINA ULAŞMAK İÇİN TIKLAYIN
Aynı zamanda eski Başkanlar Donald J. Trump ve Barack Obama da dahil olmak üzere pek çok Amerikalının başvurduğu siyasi liderlerimizin onay ve desteği için eşsiz bir fırsat sunuyor.
Tıpkı Fulbright Programı gibi, bu yeni, yerli iş değişim programı da ülkenin en çok ihtiyaç duyduğu anda ortak geleceğimize bir yatırım olacaktır. Amerika’nın en iyi günlerinin geride kaldığına inanmayı reddediyorum.
DR’DEN DAHA FAZLA BİLGİ İÇİN BURAYA TIKLAYIN. DAVID BERNSTEIN
David N. Bernstein, MD, MBA, MEI, Massachusetts Genel Hastanesi, Brigham ve Kadın Hastanesi, Beth Israel Deaconess Tıp Merkezi ve Boston Çocuk Hastanesi’ndeki Harvard Kombine Ortopedi İhtisas Programında asistan doktordur ve sağlık hizmetleri dönüşümünde kıdemli araştırmacıdır. Harvard İşletme Okulu. Onu @DNBernsteinMD’de takip edin.
İkinci Dünya Savaşı 1945’te sona erdi. Geçtiğimiz altı yıl boyunca dünya nefretle paramparça olmuştu. Artık yeniden inşanın küresel ölçekte başlamasının zamanı gelmişti.
Ancak binaların ve yolların yeniden inşası yeterli değildi. Ülkeler ve vatandaşları arasında derinden kırılan ilişkilerin de yeniden inşa edilmesi gerekiyordu.
1946’da, Arkansaslı ABD Senatörü J. William Fulbright, “Amerika Birleşik Devletleri halkı ile diğer ülkelerin halkları arasında karşılıklı anlayışı artırmak ve dostane ve barışçıl ilişkileri desteklemek için” bir program oluşturulması amacıyla Kongre’de yasanın geçmesine yardımcı oldu.
Fayetteville’deki Arkansas Üniversitesi kampüsündeki J. William Fulbright heykeli. (Lance King/Fotoğrafları Getty Images aracılığıyla Tekrar Oynat)
Fulbright Programı, artık bilindiği gibi, o zamandan beri ABD hükümetinin amiral gemisi uluslararası akademik değişim programı haline geldi ve genellikle iki partiden de güçlü destek alan nadir bir girişim oldu.
TRUMP, BIDEN VE AŞINDIRICI PARTISANLIK KÜLTÜRÜ
Avrupa’nın kalbinde, karayla çevrili küçük bir ülke olan Lüksemburg Büyük Dükalığı’nın eski bir Fulbright burslusu olarak, programın gücünden ve benzersiz misyonundan ilk elden bahsedebilirim. Önyargılı fikirlerime meydan okundu ve çoğu zaman yanlış oldu. Benimle Lüksemburglular arasında aşılamaz olduğunu düşündüğüm kişisel farklılıklar yalnızca küçük aksaklıklardan ibaretti. Deneyimlerimin sonunda güvene dayalı ömür boyu ilişkiler kurdum.
Eve döndüğümde Avrupalı arkadaşlarımdan öğrendiklerimi paylaşmak için sabırsızlanıyordum. Bu deneyim aynı zamanda Amerikalı olmaktan duyduğum gururu da teyit etmişti.
Neredeyse on yıl sonra, Amerikalı olmaktan hala son derece gurur duyuyorum, ancak bugün Amerika’nın belki de her zamankinden daha fazla bölünmüş olduğu ve ülkemize duyulan gururun azaldığı bir sır değil. Yakın zamanda yapılan bir Gallup anketinde yanıt verenlerin yalnızca %39’u Amerikalı olmaktan son derece gurur duyuyordu. Aynı ankette, yalnızca 18-34 yaş grubundakilerin verileri analiz edildiğinde yanıt verenlerin yalnızca %18’i Amerikalı olmaktan son derece gurur duyuyordu. Üstelik ülkenin yarısından azı Amerika’nın en iyi günlerinin bizi beklediğine inanıyor.
Ancak ben bu verileri bir fırsat olarak görmeyi seçiyorum; siz de öyle yapmalısınız.
Sorunun özünde bizim bunu yapmamamız var. tamamen Tüm Amerikalı kardeşlerimizin deneyimlerini anlıyoruz. Dolayısıyla ilişkilerimiz bozuldu ve güven kalmadı. Peki bunun nedeni nedir ve bunu nasıl çözebiliriz?
WOKEİZM YÖNETİMİNE DEVAM EDERSE AMERİKA ORDUSU VE ÜLKEMİZ HAYATTA KALMAZ
Çok basit; Amerikalı kardeşlerimizin hayatlarını, bizi rahat ettiren şeyler dışında rutin olarak deneyimlemiyoruz ve bunlarla ilgilenmiyoruz. Bir ankete göre katılımcıların %11’i doğdukları eyaletin dışına hiç seyahat etmemiş, %54’ü ise 10 veya daha az eyaleti ziyaret etmişti.
New York City’deki Amerikalıların karşılaştığı zorluklar ve sorunlar, Huntsville, Alabama’yı evi olarak gören Amerikalılardan çok farklı. San Francisco, California sakinlerinin çoğu, Arthur, Kuzey Dakota’da hiçbir zaman uzun bir süre yaşamamıştır ve bunun tersi de geçerlidir.
Bizimkinin bu kadar “karşıt” bir bölgesinde yaşamanın nasıl bir şey olduğunu hiç deneyimlemediğimiz veya deneyimleyen birini tanımadığımız için, çoğu zaman “ötekini” yanlış bilgilendirilmiş, “bizi ele geçirmek için dışarı çıkmış” olarak etiketlemek için zihinsel kısayollar kullanırız ve – bazen – kötülük.
Bu sonuca şaşırmamamız gerekiyor. Sistem, inançlarımızı doğrulayan yankı odalarıyla, aldığı sonuçları elde etmek için mükemmel bir şekilde tasarlanmıştır. Ama bir çözüm var.
Prestij açısından Fulbright Programına benzeyen ancak lise veya üniversite mezuniyetinden sonra vatandaşlar arasında kısa vadeli, gerçek dünyadaki iş değişimlerine odaklanan yurt içi bir değişim programı, bu zararlı döngüden kurtulmamıza yardımcı olabilir.
FOX HABERİN DİĞER GÖRÜŞLERİ İÇİN TIKLAYIN
Programın oluşturulması, ülke olarak karşı karşıya kaldığımız bölünme zorluklarını bir gecede çözmeyecek olsa da, iyileşme sürecini başlatacak ve hepimize, bizi ayırmaktan çok bir araya getirdiğini hatırlatacaktır. Fulbright Programına benzer şekilde, katılmakla ilgilenen herkes bunu yapamayacaktır. Ancak katılmak üzere seçilenler evlerine dönecek ve öğrendiklerini aileleri, arkadaşları ve toplumla paylaşacaklar. Karşılıklı anlayış geliştireceğiz ve Amerikalı olmanın ne demek olduğunu hatırlamaya başlayacağız.
Pek çok kişi bu büyüklük ve kapsamdaki bir programın önemli miktarda ek federal vergi doları gerektireceğini düşünse de durum böyle olmayacaktır. Katılmak üzere seçilen Amerikalılar sonunda tam zamanlı çalışacak, yerel ekonomilere katkıda bulunacak ve maaşlarını doğrudan işletmelerden alacak.
Programın gerekli idari yükü ve yeniden yerleştirme ücretleri, hâlihazırda tahsis edilmiş olan ekonomik kalkınma fonlarının devlet düzeyinde yeniden yönlendirilmesi yoluyla veya Amerikan Rüyası’nı yaşamış çeşitli girişimciler ve onların şirketleri ile kamu-özel sektör ortaklıkları yoluyla finanse edilebilir.
FOX HABER UYGULAMASINA ULAŞMAK İÇİN TIKLAYIN
Aynı zamanda eski Başkanlar Donald J. Trump ve Barack Obama da dahil olmak üzere pek çok Amerikalının başvurduğu siyasi liderlerimizin onay ve desteği için eşsiz bir fırsat sunuyor.
Tıpkı Fulbright Programı gibi, bu yeni, yerli iş değişim programı da ülkenin en çok ihtiyaç duyduğu anda ortak geleceğimize bir yatırım olacaktır. Amerika’nın en iyi günlerinin geride kaldığına inanmayı reddediyorum.
DR’DEN DAHA FAZLA BİLGİ İÇİN BURAYA TIKLAYIN. DAVID BERNSTEIN
David N. Bernstein, MD, MBA, MEI, Massachusetts Genel Hastanesi, Brigham ve Kadın Hastanesi, Beth Israel Deaconess Tıp Merkezi ve Boston Çocuk Hastanesi’ndeki Harvard Kombine Ortopedi İhtisas Programında asistan doktordur ve sağlık hizmetleri dönüşümünde kıdemli araştırmacıdır. Harvard İşletme Okulu. Onu @DNBernsteinMD’de takip edin.